امروز سالگرد چیزی بود که یادم نیست. حتم دارم تاریخش منو یاد یه چیزایی میندازه اما هر چی فکر میکنم یادم نمیاد که چیه. یادمه قبلن هم خیلی چیزا رو یادم نمیموند. خب! مزیت هایی هم داشت. همه عادت کرده بودن و کسی توقع زیادی ازم نداشت. مثلاً توپو که مینداختم هوا، یادم میرفت که اسم کیو داد زدم و باید ازش فاصله بگیرم و از جام تکون نمیخوردم. باز گرگ میشدم. این شد که دیگه بچه ها بازیم نمیدادن. چون همیشه گرگ بودم. یه گرگ بی عرض هکه هیچی یادش نمیموند. کم کم دوستام ازم فاصله گرفتن و من الآن حتی قیافه ی هیچکدومشونو هم یادم نمیاد. حتم دارم اونا هر روز منو توی خیابون میبینن چون ما سی سالی میشه که خونه مون رو عوض نکردیم. اما اصلاْ توجه نمیکنن. اونها همیشه عادت داشتن از فراموشکاری من سوء استفاده کنن. پدرم میگه سالهاست کسی از اهالی این کوچه عوض نشده. شرط میبندم همه شون هر روز منو میبینن اما من هنوز همون گرگ بی عرضه هستم.
یه نیگا به این روزنامه بنداز. تاریخشو ببین. مال بیست و چهار بهمنه من مطمئنم یه اتفاقی تی این روز افتاد!

*اینجا رو سفید کردم، باشد که اوضاع از حالت قمر در عقربی در بیاد.
*اون فایل آرشیو روهم با تقلب از روی بغل دستیم چپوندم اونجا. به دلم افتاده که بزودی برش میدارم!
*امروز ولنتاینه. ظرفیت داشته باشید.