انا اصبت بالزکام!!

                                                                     
                                                                   
سرم درد میکنه. همه چیزو دو تا میبینم! اگه یکم چشمامو رو هم فشار بدم، برای دو سه ثانیه خوب میبینم اما بعدش دوباره همه چی تیکه پاره میشه. چشم چپ و سوراخ چپ بینیم آبریزش شدید پیدا کرده. ده دقیقه یه بار هم یه جفت عطسه میزنم. دهنم بی مزه ست هر چی میخورم مزه ش عوض نمیشه. فکرم گیج میره! همه ش تصویر دوشیزه بلوم با چهره ای که خودم ازش ساختم جلوی نظرمه. من اسمشو میذارم فرشته ی روی شیروانی! با یه لباس سفید و موهای طلایی و دستهای ظریف. و نمیدونم چرا دستهاش توی خیالم از سرما سرخ شده... شاید بخاطر اینه که هر وقت میشنوم یا میخونم که کسی لباس میشوره، یه حوض با آب سرد توی ذهنم مجسم میشه. خب پر بیراه هم نیست. فرشته ی روی شیروانی رختشوی نمیتونه از ماشین لباسشویی استفاده کنه! پس آره دستاش از سرما سرخه! راستی چه شغل دلپذیری! فکرش رو بکن ارباب رجوعهایت فرشته ها باشند! من اگر بودم حقوق هم نمیخواستم! حتی حاضر بودم جای اون جوانک خل وضع باشم و یکی از لباسهای در رفته از روی بند رخت را کش برم و بپوشم! فکر نمیکنم کسی شک میکرد چون من خودم هم لباسهایم را تمیز نگه میدارم! اما این کار را نمیکنم . کش رفتن لباس رو میگم! شاید اون فرشته ی لباس از دست داده بلایی سر آن جوانک بیاورد! باید از خالقش پرسید... راستی کسی پشت بام اجاره ای سراغ ندارد؟ با ستاره و بی ماه یا بی ستاره و با ماه! فرقی ندارد مهم اینست که چراغ داشته باشد . چه یکدانه بزرگ چه چند تا کوچک! بقول یک آدم قدیمی با فاکتور از نبودن: بودن. مسئله اینست! 
حالا تو ای خدای دوشیزه بلوم ، اگر باز هم بین سطرهای نوشته هایت جایی برای فرشته ی رختشوی پیدا شد، راهش بده که سخت انتظار نوشته شدن را میکشد...
...  گاهی که سرما میخورم فکرم گیج میره مثل همین حالا! و بدترین قسمت سرماخوردگی جاییه که از خواب بیدار میشی و احساس میکنی سرت، بزرگترین جسمیه که تا حالا با خودت حمل کردی!