قناری کوچولوی من

بالاخره بغض آسمون ترکید و یه نم زد. کاش یه چیز دیگه از خدا خواسته بودم. در اتاقمو باز کردم و بوی نم اتاقو برداشته...
امروز یه مهمون دارم توی اتاقم. از این به بعد قراره اینجا باشه... میخوام تا بشه نگهش دارم.
ببینم کی میگه که توی زندگی آپارتمانی جا برای قناری تنگه؟ قناری من که اصلاً ناراضی نیست. کافیه براش یه موزیک ملایم بزاری تا برات تا جایی که نفس داره بخونه. بازم یه مهمون بی ادعای دیگه! ... هنوز برای جاش تصمیم نگرفتم اما فقسش رو باید وصل کنم به دیوار. کاش لازم نبود توی قفس باشه! اما خب چه میشه کرد دیگه اگه فرهنگش یکم بالاتر بود و فرار نمیکرد به قفس احتیاجی نبود! یه ظرف آبخوری آبی داره با یه دونه سنگ که بهش میگن کف دریا اونم برای اینه که نوکشو میماله بهش تا تیز بشه. فقط باید باهاش طی کنم یه وقت هوس مردن به سرش نزنه ...

دردم از یارست و درمان نیز هم       دل فدای او شد و جان نیز هم !!