دلم میخواد یه دروغ گنده بگم تا از همه چی خلاص بشم. اما انکار کردن بعضی چیزا بیشتر بهش دامن میزنه... شاید سکوت بهترین حرکت در حال حاضر باشه. دارم به این نتیجه میرسم که باید خودمو به جریان بسپرم. نه با شعار هر چه بادا باد و نه با بی تفاوتی ... اگه یکم برای وجود خودم غیرت به خرج بدم ، میتونم خودمو ببینم که با همه ی استعدادهای کشف شده و نشده ، خودمو قبول ندارم! این اشتباهه... دلم میخواد سال دیگه این موقع که به پشت سرم نگاه میکنم حرفی برای گفتن داشته باشم... یا لا اقل بتونم خودمو راضی کنم.
این روزا با آیدا دوست قدیمیم بیشتر رابطه دارم . یه مدت بود دچار این تفکر شده بودم که برای دوستی آدم مناسبی نیستم... حالا فکر میکنم که هنوزم میتونم برای بعضیا مفید باشم...
راستی... چند هفته ایه که دیگه سیگار نمیکشم...